"हाई"
"तँपाईलाई कस्तो छ?"
"खाना खानु भो?"
"चिया नास्ता भो?"
"स्वास्थ्य कस्तो छ?"
"टेक केयर"
"बाई"
यस्ता प्रश्नहरुको उत्तर आदान प्रदान हुँदाहुँदै, तिमिलाई भेट्ने मेरो चाहानाहरु उर्लिएको छाल बनेर आईरहन्थे र त बेलाबेलामा तिमिलाई भेट्न, देख्नको लागि तिम्रो घर नजिकैको पानि भर्ने पँधेरोको माथि रहेको रुखमा बिहानीको लालि अनि गोधुलिमा तिमिलाई हेर्नकै लागि म पर्खि रहन्थें, तिमिलाई एकदिन नछुटाई हेरिरहुँ जस्तो लागिरहन्थ्यो । लाग्थ्यो तिमिलाई सँधै आफ्नो साथमा नै राखौं अनि मन लागेको बेलामा सुटुक्क तिमिसँग मनमा लागेका कुराहरु तिमिलाई सुनाउँ, सदैव तिम्रै अंगालोमा अंगालिईरहन पाउँ जस्तो, समय-समयमा तिमि हाम्रो घरको वरपर आउँदा पनि मलाई शितलताको अनुभव हुन्थ्यो।
तिमिलाई छोएर बहने पवनले मेरो कानमा खासखुस गर्दै जिस्काएर बाहिरिने गरेको जस्तो लाग्थ्यो । तिमिसँग कुनै दिन भेट नहुँदा, तिमिलाई देख्न नपाउँदा र कुनै दिन तिमिसँग कुराकानि नभएको दिन आफुलाई संसारकै अभागि सम्झने गर्थें, जिवनको सबैपाटो अन्धकारमय लाग्थ्यो । हुन त हामीले चाहेको भए हामि आफ्नो पारिवारिक झमेलाबाट टाढा गएर रमाउन पनि सक्ने थियौं, कहिले त लाग्थ्यो तिमिलाई सुटुक्क भगाएर कसैले नचिन्ने स्थानमा लगेर आफुलाई मनमा जे लागेको सुनाउँ जस्तो पनि , अनि तिम्रो मुलाएम ओठबाट पनि तिम्रो मनका कुराहरु सुनौंजस्तो लाग्थ्यो। हुन त विपरित लिंगीप्रति आकर्षण बढ्नु त प्राकृतिक कुरो नै हो । तिमि र म त आकाशमा चम्किने चन्द्रमा र जमिनमा चम्किने जुनकिरि जस्तो पनि लाग्थ्यो र पनि तिमि र म बिचमा हुने कृयाकलापहरुले गर्दा हामिलाई समान छौं जस्तो देख्नेगर्थें म । तिमिले सामान र उपहारको आदानप्रदान गर्ने गरेको अनुभव गर्दामात्र पनि तिमि म सँगै छौ जस्तो लागि रहन्थ्यो । भेट्न नसकेको दिन फेरि सुरु भैहाल्थ्यो "हाई" देखि "बाई" सम्मका कुराकानि २४ घन्टे रातदिनमा जसरिपनि यो कुरा हुनैपर्ने थियो मेरोलागि मेरो मतलब मेरो मन शान्त बनाउनको लागि हुन त तिमिले अहिले सम्म मलाई यस्तो कुनै प्रकारको भनाईहरु भनेको त छैन नै र पनि म तिम्रो मन बुझेजसरि यि कुराहरु गरिरहेको छु । हुन त तिमीलाई यो कुराहरु थाहा नै नहुन पनि सक्छ किनकि नत मैले तिमिलाई केहि भनेको छु यस्को बारेमा न त तिमिले नै त्यसैले यो कुरो मनमन को मात्रै पनि हुनसक्छ । त्यस्तो कुनै समय छैनहोला जुन समयमा तिम्रो सम्झना नआएको होस, त्यस्तो कुनै दिन थिएन तिमीलाई मनमनै नअंगालेको । सबै कुरा मन मनै पनि हुने रहेछ किनकी तिम्रो र मेरो काल्पनिक संसार वेग्लै भएपनि वास्तविकता त हामी २ साँच्चै नढाटि भन्नुपर्दा छोराछोरिको आमाबाउ थियौं मात्र हामी अलि टाढा थियौं ।
"तँपाईलाई कस्तो छ?"
"खाना खानु भो?"
"चिया नास्ता भो?"
"स्वास्थ्य कस्तो छ?"
"टेक केयर"
"बाई"
यस्ता प्रश्नहरुको उत्तर आदान प्रदान हुँदाहुँदै, तिमिलाई भेट्ने मेरो चाहानाहरु उर्लिएको छाल बनेर आईरहन्थे र त बेलाबेलामा तिमिलाई भेट्न, देख्नको लागि तिम्रो घर नजिकैको पानि भर्ने पँधेरोको माथि रहेको रुखमा बिहानीको लालि अनि गोधुलिमा तिमिलाई हेर्नकै लागि म पर्खि रहन्थें, तिमिलाई एकदिन नछुटाई हेरिरहुँ जस्तो लागिरहन्थ्यो । लाग्थ्यो तिमिलाई सँधै आफ्नो साथमा नै राखौं अनि मन लागेको बेलामा सुटुक्क तिमिसँग मनमा लागेका कुराहरु तिमिलाई सुनाउँ, सदैव तिम्रै अंगालोमा अंगालिईरहन पाउँ जस्तो, समय-समयमा तिमि हाम्रो घरको वरपर आउँदा पनि मलाई शितलताको अनुभव हुन्थ्यो।
तिमिलाई छोएर बहने पवनले मेरो कानमा खासखुस गर्दै जिस्काएर बाहिरिने गरेको जस्तो लाग्थ्यो । तिमिसँग कुनै दिन भेट नहुँदा, तिमिलाई देख्न नपाउँदा र कुनै दिन तिमिसँग कुराकानि नभएको दिन आफुलाई संसारकै अभागि सम्झने गर्थें, जिवनको सबैपाटो अन्धकारमय लाग्थ्यो । हुन त हामीले चाहेको भए हामि आफ्नो पारिवारिक झमेलाबाट टाढा गएर रमाउन पनि सक्ने थियौं, कहिले त लाग्थ्यो तिमिलाई सुटुक्क भगाएर कसैले नचिन्ने स्थानमा लगेर आफुलाई मनमा जे लागेको सुनाउँ जस्तो पनि , अनि तिम्रो मुलाएम ओठबाट पनि तिम्रो मनका कुराहरु सुनौंजस्तो लाग्थ्यो। हुन त विपरित लिंगीप्रति आकर्षण बढ्नु त प्राकृतिक कुरो नै हो । तिमि र म त आकाशमा चम्किने चन्द्रमा र जमिनमा चम्किने जुनकिरि जस्तो पनि लाग्थ्यो र पनि तिमि र म बिचमा हुने कृयाकलापहरुले गर्दा हामिलाई समान छौं जस्तो देख्नेगर्थें म । तिमिले सामान र उपहारको आदानप्रदान गर्ने गरेको अनुभव गर्दामात्र पनि तिमि म सँगै छौ जस्तो लागि रहन्थ्यो । भेट्न नसकेको दिन फेरि सुरु भैहाल्थ्यो "हाई" देखि "बाई" सम्मका कुराकानि २४ घन्टे रातदिनमा जसरिपनि यो कुरा हुनैपर्ने थियो मेरोलागि मेरो मतलब मेरो मन शान्त बनाउनको लागि हुन त तिमिले अहिले सम्म मलाई यस्तो कुनै प्रकारको भनाईहरु भनेको त छैन नै र पनि म तिम्रो मन बुझेजसरि यि कुराहरु गरिरहेको छु । हुन त तिमीलाई यो कुराहरु थाहा नै नहुन पनि सक्छ किनकि नत मैले तिमिलाई केहि भनेको छु यस्को बारेमा न त तिमिले नै त्यसैले यो कुरो मनमन को मात्रै पनि हुनसक्छ । त्यस्तो कुनै समय छैनहोला जुन समयमा तिम्रो सम्झना नआएको होस, त्यस्तो कुनै दिन थिएन तिमीलाई मनमनै नअंगालेको । सबै कुरा मन मनै पनि हुने रहेछ किनकी तिम्रो र मेरो काल्पनिक संसार वेग्लै भएपनि वास्तविकता त हामी २ साँच्चै नढाटि भन्नुपर्दा छोराछोरिको आमाबाउ थियौं मात्र हामी अलि टाढा थियौं ।
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें